Eskoriatza'ko zurgiña,
zarra bezin beargiña...
Errira sartzean, ara
bere zurgiñola zarra,
bideko zubi alboan...
Gauaz an lo t'egunez lan,
aterpe artan yaioa,
bertan iltzeko asmoa...
Ta artean... errekako ura
ba-dator ta ba-diua...
Goizetik, zarra-karraxi,
errekako-otsakin nasi...
Gauaz, erreka kantari
yarrai arotzan loari...
Goiz-goizetik, zurgiñolan
ba-dute norbait atean,
baserritik datozela
esnezaleak kalera...
–Yainkoa zuekin bedi.
–Egunon, Joxepa-lñaxi,
poz-arpegia dakartzu.
–Bai; zorionez gaituzu:
alaba det emaztegai,
ta arentzat, oe eder bat nai!
Baserri ta amar beiduna,
gurea andratzat nai duna...!
Ta artean... errekako ura
ba-dator ta ba-diua...
–Eberdion, andra-gazte.
Bero zera. Yarri zaite...
–Eskerrikasko... ara ba...
–Zuk esan gabe nik asma.
Ta noizko? –Garrillan edo...
–Azkar zabiltzate gero;
oraindik atzo andragai...
–Ta gaur ara... seaska nai.
Ta artean... errekako ura
ba-dator ta ba-diua...
–Sartu zaite. Gabon...! Gabon...!
Zerk ote dakartzu, gizon,
garai onetan gurera?
Gaua bezin illun zera.
–Illuntzi aldeko il-kanpai,
aita gendunaren amai...!!
Arentzat kutxa-eskian
nator, zurgin, gauerdian.
Ta artean... errekako ura
ba-dator ta ba-diua...