Ez nai gaztedi ustelik,
elur zuri maite ez dunik...
Gaztetasunaren eder,
biotz-loiak ezin ager.
Gaztedi-ustel-erria,
lokatzazko belardia...
Nere erriko gaztedi-ibai,
izarren dizdiratzat nai.
Zatoz erreka-gaztedi,
menditik bera, kantari.
Erreka garbi, beargin,
errota-arriari eragin...
Errekaren antzeko, nai
gaztedi langille ta alai...
Perratzallearen ume
–artean lore ler-gabe,
begi beltzak, illea urre–,
ardandegira neskame...
Lañua dabillenian,
izarra ixkuta-agerian...
Ardandegian, ume eder,
pipa-kei-artean ager...
Ardo edan eta yardun...
Etxera, gauaz, ez nai yun...
Ume gaixo loguredun,
gizon arte... bakar gendun!
Goiz baten, gurdia laga
bidean, ta «Ardoa atara»
ziola, sartu zan mutil
begi-bixkor... itxura ixil.
Bere txapelari jira,
ume ederrari begira...
Lotsa-gorri, neskatilla...!
Iriak, zai, asper dira.
Urrengo igande, mutilla
eldu neskatxaren billa,
ta, besperak amai urren,
yai soñekoz, mendira urten...
Mintza zion –igo garaiz–
mutilla neskatillari:
«Argiñaren semea naiz;
gurdiz dakarkiot arri».
Arrobian lan egiten,
eguzki danetik urten...
Eguerdi yo ezkero,
amak ekar yaki bero.
Zartxo xamar bai-det ama,
bide luzea du lana.
Zu ba'ziñuke yanakin...
ez luke arek ibil-min...!
Ba-degu arrobi-albo,
belardi bat eta pago.
Zurekin an baba-yate,
galde naiz Zeru ez ote...!
Gau artan, ardandegia,
kei eta abestiz betia...
Ume-izarrak zuala ager,
iñoz bezin argi eder...